Akademisk boikott gir inga løysing

Denne teksten er et debatt­inn­legg. Inn­holdet i teksten uttrykker forfatterens egen mening.

Med den serien av katastrofar som har falda seg ut i Israel, på Gaza og Vestbreidda dei siste vekene (og gjennom ei årrekke), er det lett å forstå at mange ser seg om etter tiltak som kan hjelpa. I fleire innlegg i Khrono i det siste er akademisk boikott av Israel blitt foreslått som verkemiddel, mellom anna i eit opprop (Khrono 27. nov). 

Men eg ser ingen stad forklart noko om korleis ein boikott skal ha dei verknadene forslagsstillarane ønskjer. Etter mi meining vil ein boikott ikkje leia til løysing av noko i det heile.

Debatt ● 315 signaturer

Opprop for akademisk boikott av Israel

Ein boikott har ingen verknad. Fyrst og fremst, med dei kreftene som no — dessverre — er i sving, vil ein akademisk boikott av Israel vera heilt utan påverknad på situasjonen. Forslagsstillarane meiner tydelegvis noko anna. Då må dei forklara oss korleis dette skal skje. 

Ei slik forklaring må byggja på innsikt i det israelske samfunnet, israelsk tankegang og historie — og ikkje minst israelsk akademia. For det er vel det israelske samfunnet og israelsk akademia ein ønskjer å påverka? Beklagar å måtta seia det, men eg finn ingenting i innlegga som tyder på at forslagsstillarane veit noko om det israelske samfunnet, israelsk tankegang, israelske akademiske tradisjonar. Eg snakkar ikkje her om enkeltpersonar — det finst vel ikkje det synspunktet som ein ikkje kan finna to israelske akademikarar som støttar — men om dei breie laga i samfunn og akademia.

Debatt ● Liv Ingrid Aske Håberg

Samarbeid eller boikott av israelsk akademia?

Eg skal ikkje seia at eg er ekspert eller veit alt. Men, trass alt, eg har budd og arbeidd tre år i Israel: Eg var postdoktorstipendiat ved Weizmann Institute of Science (Rehovot, Israel) 1994—1997. I dei seinare åra har eg hatt samarbeidsprosjekt med to andre grupper i Israel, det eine er framleis aktivt. Eg blei òg godt kjend med fleire israelarar utanfor akademia gjennom desse åra. Basert på alt eg lærte, er det klart for meg at ein akademisk boikott ikkje vil ta oss nærare ei fredeleg løysing. Har ein boikott nokon effekt i det heile, er han negativ. Veit forslagsstillarane noko som eg ikkje har fått med meg — om israelsk tankegang og israelsk akademia?

Israelarane ønskjer fred. Implisitt i boikottforslaget ligg ei oppfatting av at israelarane ikkje av seg sjølve ønskjer fred — men må tvingast til å ønskja fred gjennom eksternt press, til dømes ein akademisk boikott. Igjen, kor har forslagsstillarane dette frå? Eg sit igjen med det motsette inntrykket, israelarane ønskjer desperat fred — på same måte som mange av dei andre gruppene i konflikten. Men historia viser at å finna fram til fred er svært vanskeleg.

Kven sin boikott? Kven sin akademiske fridom? I høve til katastrofane som spelar seg ut i Midt-Austen no, kan problema her i Noreg verka forsvinnande små. Det melder seg likevel eit spørsmål — om manglande symmetri. Forslagsstillarane står fritt til å boikotta israelsk akademia så mykje dei ønskjer og på dei nivåa og måtane dei vil. Eg går ut frå at dei alt gjer dette. Men det er tydeleg at forslagsstillarane ønskjer noko anna og noko meir — dei ønskjer at dei av oss som ikkje ser akademisk boikott som eit steg mot fred, skal blir pålagt boikott. Kvifor denne asymmetrien? Kvifor skal ikkje den akademiske fridomen vår respekterast?

Boikott hindrar dialog — og dialog er den einaste vegen. Hege Hermansen skriv (Khrono 1. des) at det er ingenting ved akademisk boikott som står i vegen for dialog. Gjeld dette òg dialog med israelsk akademia? Er forslaget at eg skal vera del av ein akademisk boikott av Israel — og så rekna med at eg har like god dialog med israelske kollegaer? Eg trur ikkje det er slik verda er skrudd saman.

Hege Hermansen skriv òg at 75 år med dialog med Israel ikkje har ført til noko løysing. Det er eg einig i. Men er dette dialogen si skuld? Viser ikkje dette kompleksiteten i konflikten? Skal ein løysa konfliktar, må ein snakka med partane. Dialog er den einaste vegen.

Debatt ● Mikhail Gradovski

Akademisk boikott vil ikke bare straffe israelsk akademia, men også en selv

Akademisk samarbeid kan gi bruer over avgrunnar. Ein gong i løpet av tida mi på Weizmann Institute of Science skjedde dette: Det kom ein fysikar frå Birzeit-universitetet på Vestbreidda og held foredrag ved Weizmann Institute of Science. Atmosfæren i salen var spent. Men begge partane tøya seg og ønska å få til dette møtet. Og foredraget blei halde og diskutert. Eit lite steg, kanskje, men eit steg.

Eg kan òg nemna at eg i løpet av postdoc-perioden min heldt foredrag ved Universitetet i Betlehem. Eit endå mindre steg, kanskje, men likevel eit ørlite steg.